آوَخ!

درود بر شما

بعضی وقت‌ها فکر میکنم که وجود امثال حافظ و دیگر بزرگان ادب و اندیشه، راز سر به مهر این هستی اسرارآمیزند. وجود اینان از نظر من، بزرگترین سند است بر رد اراده‌ی کور شوپنهاوری؛ هر چند خود شوپنهاور هم رازی بود که تمام عمر به دنبال سررشته‌های این راز بود و با توسل به هوشی که داشت فهمید که در این پرده راه نیست، یا هست و پرده‌دار نشانش نمی‌دهد. و از جایی به بعد، به گفته‌ی حافظ عمل کرد و جام می و زلف یاری گرفت و خدا میداند که جایی در همان اعماق تاریک هستی و وجود که به آن خیره شده بود، چه زیبایی‌هایی دید که می‌خواست تا صد سالگی زنده بماند!

اما قاطعان طریق، امانش ندادند...